Ziołolecznictwo wykorzystuje właściwości roślin do łagodzenia wielu dolegliwości. Najważniejszą zaletą ziół jest ich naturalny charakter i brak działań ubocznych.
Kasztanowiec zwyczajny – drzewo o bogatym składzie
Najcenniejszym składnikiem kasztanowca są saponiny, a zwłaszcza escyna. Ponadto kasztanowiec zawiera flawonoidy, garbniki, karotenoidy, kumaryny.
Do celów leczniczych wykorzystuje się różne części drzewa pozyskiwane w różnych porach roku. Wczesną wiosną zbiera się korę z młodych gałązek, w czerwcu białe kwiaty, które są suszone. Największe jednak właściwości lecznicze mają niedojrzałe owoce kasztanowca zbierane w lipcu, z których robi się wyciągi i nalewki.
Zastosowanie kasztanowca:
Escyna zawarta w owocach ma bardzo duże właściwości ściągające i uszczelniające naczynia krwionośne dlatego wyciągi z kasztanowca stosowane są w leczeniu żylaków kończyn dolnych i odbytu.
Okłady z kasztanowca zwyczajnego stosowane są przy obrzękach, stłuczeniach, zwichnięciach. Mają działanie ściągające i przeciwzapalne. http://www.lekinatury.pl/pl/ziola/kasztanowiec-zwyczajny.html
Garbniki zawarte w owocach wykorzystywane są w leczeniu nieżytu żołądka i jelit.
Okłady z kasztanowca mogą być stosowane przy oparzeniach I i II stopnia oraz odmrożeniach.
Maseczki oraz kremy z kasztanowcem polecane są dla cery naczynkowej.
To tylko najważniejsze zastosowania kasztanowca zwyczajnego. Ponadto stosowany jest w demencji starczej, bólach reumatycznych i mięśniowych.